Hannah studeerde Design for Interaction aan de TU Delft. Hier kon zij haar passie voor het begrijpen van haar omgeving en de mensen daarin kon uiten. Tijdens deze studie maakte ze diverse zijstappen uit nieuwsgierigheid naar aquaculture and marine resource management, conservatiebiologie (EAFIT, Medellín) en filosofie (Rotterdam).
Het meeste plezier haalde ze uit onderzoeken die zich richten op de wisselwerking tussen mens en natuur, met bijzondere interesse in hoe ontwerpprincipes sociale structuren kunnen blootleggen en versterken. Tijdens haar thesisonderzoek voor de United Nations Development Programme (UNDP) onderzocht ze de organisatorische verschuiving naar een systemische aanpak voor ontwikkelingsprojecten. Hierin speelde het gebruik van fysieke objecten een cruciale rol om verhalen te vertellen over complexe maatschappelijke vraagstukken, en om de kloof tussen grassroots gemeenschappen en institutionele structuren te verkleinen.
Met ervaring in co-creatie, multidisciplinaire samenwerking en innovatieve ontwerpmethodieken zoekt Hannah voortdurend naar manieren om impactvolle verbindingen te leggen. Altijd verrast door de onverwachte plekken waar design thinking van waarde kan zijn.
